ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ...

Το όνομα της ηταν Αγγελικη. Ηταν μια νεα γυναίκα, που εργαζόταν σκληρά. Αλλα χαρούμενη για το παιδί που ειχε στην κοιλιά της. Και την οικογένεια που δημιουργούσε. Μια τυπική Ελληνίδα εργαζόμενη και μάνα, που ήθελε να ζήσει μια απλή, ήρεμη, καθημερινή ζωη. Μεχρι εκείνη την αποφραδα μέρα του Μαΐου, εξι χρονια πριν, όταν κάποιοι
ψευτοεπαναστατες, εξτρεμιστές της άκρας αριστεράς, στοχοποίησαν την έγκυο Αγγελικη και τους συναδέλφους στο κατάστημα της Μαρφιν στην Σταδίου ως "απεργοσπάστες" και για να τους εκδικηθούν τους έκαψαν ζωντανούς, σε ενα απο τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδας. 

Στα εξι χρονια που πέρασαν, οι σκληροι δολοφόνοι δεν τιμωρήθηκαν. 
Η μνήμη της Αγγελικης και των συναδέλφων της δεν αποκαταστάθηκε. 
Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν έγιναν. 
Τηλεοπτικές εκπομπές δεν προβλήθηκαν. 
Καμία οδός δεν πήρε το όνομα τους. 

Διότι στην αριστερή Ελλαδα, εφόσον τα θύματα δεν γίνονται "ήρωες" για να υπηρετήσουν τους σκοπούς της αριστεράς, δεν ειναι καν θύματα. 
Επιχειρείται να καταδικαστούν στην συλλογικη λήθη. 

Ε λοιπον εγω δεν θα ξεχάσω ποτε την έγκυο Αγγελικη και τους συναδέλφους της που δολοφονήθηκαν άγρια για να υπηρετήσουν τα άθλια σχέδια κάποιων εξτρεμιστών που επιδιώκουν να τρομοκρατούν την κοινωνία για να την ελέγχουν. Εγω αντιστέκομαι. Θυμαμαι. Και ζητώ κι απο σας το ίδιο. Αντισταθείτε στην τρομοκρατία και στη λήθη...